اما حالا اگه فریاد هم بزنیم  کسی نمیفهمه و دل خوش کردیم که سکوت کردیم... سکوت پر بهتر از فریاد تو خالیست ... سکوتی رو که یک نفر بفهمه بهتر از هزار تا فریادیه که هیچکس نفهمه... سکوتی که سرشار از ناگفته هاست ناگفته هایی که گفتنش یه دردو نگفتنش هزاران درد داره ...

<< دنیارو ببین >> 

بچه که بودیم  از اسمون بارون میومد حالا که بزرگ شدیم از چشمامون بارون میاد ... بچه که بودیم همه چشمای خیسمونو میدین بزرگ که شدیم هیچکس نمیبینه... بچه که بودیم توی جمع گریه میکردیم  بزرگ که شدیم توی خلوت...

بچه که بودیم راحت دلمون نمیشکست بزرگ شدیم خیلی راحت میشکنه...

بچه که بودیم همه رو ۱۰ تا دوست داشتیم ... بزرگ که شدیم  بعضی هارو کم  بعضی هارو زیاد .... (بعضی هارو هیچی)

بچه که بودیم  قضاوت نمیکردیمو همه یکسان بودیم  بزرگ که شدیم قضاوت های بزرگو غلط باعث شده که اندازه  دوست داشتنمون تغییر کنه...

کاش هنوزم همه رو به اندازه همون بچگی ۱۰تا دوست داشتیم

بچه که بودیم اگه با کسی دعوا میکردیم  یک ساعت بعد از یادمون میرفت...

بزرگ که شدیم گاهی دعوا هامون سالها تو یادمون میمونه و اشتی نمیکیم

بچه که بودیم بزرگ ترین ارزومون داشتن کوچیک ترین چیز بود ....

بزرگ که شدیم کوچیک ترین ارزومون داشتن بزرگ ترین چیزه...

بچه که بودیم دردو دلامونو به ناله ای میگفتیمو  و همه میفهمیدن

اما الان چی ؟؟؟  به صد زبون میگیم هیچکس نمیفهمه

خلاصههههههههه

بچه که بودیم ... بچه بودیم  بزرگ که شدیم بزرگ که نشدیم هیییییچ دیگه همون بچه هم نیستیم

کاش با همون صفت های خوب بزرگ میشدیم ...    (هشت بهشت)

فعلا بای

از این به بعد یه اب هویج کنارتون بذارین چشاتون درد نگیره